عقربه های زمان به کندی می گذرند ، ‌

شاید می خواهند فرصتم را دوچندان کنند،

اما حتی یاسمن ها نیز این را می دانند

که کاری از دست من ساخته نیست

وتنها در کنج خلوت این اتاق ،

من و ماندم و تجسم یک رؤیا ،‌

من ماندم و اشک های التماس ،

من ماندم و دست هایی به

سوی آسمان بی کران هستی .

صدایش می کنم و صدایی نمی شنوم ،

کلامش را می خوانم و خوانده نمی شوم،‌

به خاک می افتم و اعتنایی نمی بینم ،

اما این بار قسمت می دهم

به پاکی و قداست فرشتگانت،

‌اگر گاهی آنی نبودم که می خواستی

دریایی از ندامت و حسرتم را بپذیر.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: